martes, 14 de diciembre de 2010

CONTO POPULAR RUSO


O LOBO RABÓN

Sucedeu esta histoa>ria alá na antigüidade, cando Xesucristo andaba aínda sobre a terra cos apóstolos. Ían un día por un camiño, un ancho camiño, cando se cruzaron cun lobo.
- Señor ! Teño fame. dixo o lobo
- Vai e come unha egua ?contestou Xesucristo
O lobo correu na procura dunha egua. Cando atopou unha, achegouse e díxolle:
- O Señor mandoume que te coma, sabes, egua?
- Que va! Non está permitido comerme a min. Ata teño un
certificado que así o testemuña, só que o levo ben gardado.
Pois, ensínamo.
- Ponte máis preto das miñas patas traseiras.
O lobo achegouse, e a egua, dunha couce nos dentes, despediuno a vinte metros de distancia, mentres ela escapaba.
O lobo foi a queixarse a Xesucristo:
- Señor: a egua estivo a piques de matarme.
- Vai e cómeche un carneiro.
O lobo correu en busca dun carneiro e díxolle:
- Vou comerte, carneiro. Ordenouno o Señor.
- Bo, pois cómeme. Pero, verás: o mellor será que che poñas ao pé desta costa e abras ben as fauces; entón eu baixarei correndo desde arriba e metereime dereitiño na túa boca.
O lobo colocouse ao pé da costa coas fauces abertas. O carneiro, entón, colleu carreiriña desde o alto da costa e, zas!, pegoulle un croque, tirándoo ao chan, e el escapouse.
Cando o lobo se puxo en pé, mirou a todas partes, pero o carneiro desaparecera.
De novo foi a queixarse a Xesucristo:
- Señor !díxolle?: o carneiro tamén me enganou e por pouco
me mata.
- Vai e cómeche a un xastre.
O lobo foi en busca dun xastre. Cando lle atopou, díxolle:
- Vou comerte, xastre. Mandouno o Señor.
- Deixa, polo menos, que me despida da miña familia.
- Non; nin sequera che permitirei que te despidas.
- Que se lle vai facer! Cómeme, pois. Pero agarda primeiro a que te mida para ver se caibo dentro de ti.
- De acordo.
O xastre deu unha volta ao redor do lobo, agarroulle do rabo, enroloullo ben ao redor da man e púxose a pasar o ferro polo seu espiñazo. O lobo revolveuse e debateuse ata que, por fin, escapou deixando o rabo en mans do xastre. Ía correndo a cen, cando se atopou con sete lobos.
- Oe! Como andas sen rabo, lobo gris? preguntáronlle.
- Arrincoumo un xastre.
- E onde está ese xastre?
- Alá vai polo camiño.
- Temos que darlle alcance.
E lanzáronse detrás do xastre.
O xastre deuse conta de que lle perseguían e. vendo que aquilo se puña feo, subiu ata o máis alto dunha árbore e alí quedou.
Os lobos chegaron ata a árbore e dixeron:
- Amigos, temos que botarlle a garra ao xastre. Ti, rabón, colócache debaixo de todos, e nós irémonos subindo un encima do outro, ata que o alcancemos.
O lobo rabón tendeuse no chan, outro subiuse enriba, logo outro, e outro... chegando cada un máis arriba. Subía xa o último, cando o xastre, vendo que non tiña salvación e que ían alcanzalo sen remedio, gritou desde arriba:
- O que vai quedar peor parado é o rabón.
Este, que lle oíu, se escabuliu como puido e veña a correr! Os sete lobos, que caeron ao chan por culpa súa, lanzáronse tras el, déronlle alcance e morderon nel ata cansarse, deixando case morto.
En canto ao xastre, baixouse da árbore e volveu á súa casa.

No hay comentarios:

Publicar un comentario